در توضیح این اثر تالیفی پژوهشی آمده است:
«در حدود نیم قرن اخیر رابطه دین و موسیقی (به منزله یکی از پرمصرف‌ترین هنرها) در ایران چه بوده است؟ موسیقی در ایران بعد از انقلاب چه از سر گذرانده است؟
این ۲ پرسش، پرسش‌های اصلی این پژوهش هستند و شالوده این کتاب پژوهشی تجربی را شکل می دهند. مسیری که با رویکردی چند روشی انجام شده است. اول تحلیل محتوای متون فقهی و سپس تحلیل محتوای مطبوعاتی درباره رابطه دین و موسیقی طی پنج دهه گذشته در مصاحبه با مطلعین کلیدی حوزه موسیقی و تحلیل داده های آماری درباره تولیدات و آثار موسیقایی.
این اثر را یک موسیقی دان زیرنظر یک محقق جامعه شناسی دین نوشته و محصول سه سال کار پژوهشی است.»
حسین سروی از جمله پژوهشگران عرصه‌های مختلف فرهنگ و هنر است که تحصیلات خود را در رشته های دکترای تخصصی جامعه شناسی فرهنگی از دانشگاه آزاد اسلامی، کارشناسی ارشد رشته مطالعات فرهنگی از دانشگاه علامه طباطبایی و کارشناسی رشته موسیقی از دانشگاه سوره تهران به پایان رسانده است.
تالیف کتاب‌ها و مقالاتی چون «چالش‌های دین و موسیقی در ایران معاصر (۱۳۵۰تا ۱۳۹۶)»، «گرایش‌های دینی معاصر و وضعیت موسیقی در ایران پسا انقلابی»، «تحلیل گفتمان سنت گرای موسیقی در ایران معاصر (۱۳۸۵- ۱۲۸۵)»، «تحلیل گفتمان های تجدد گرا و نوسنت گرا در ایران معاصر (۱۳۸۵- ۱۲۸۵)» و تألیف کتاب «آنچه یک کارشناس فرهنگی – هنری باید بداند (مدیریت پروژه،کارتیمی، سیستم مدیریت استعدادها)» با همکاری حسین علیان از جمله فعالیت‌های پژوهشی حسین سروی در عرصه موسیقی هستند.