ﻣﻦ دﻟﻢ از دﺳﺖ دﻧﻴﺎ ﺧﻮﻧﻪ دﻳﮕﻪ
ﻣﻴﺮم از ﻣﻦ ﺳﺎﻳﻪ ای ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ دﻳﮕﻪ
ﺳﻴﻨﻪ ای ﻛﻪ اﺳﻢ ﺗﻮ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻴﺰد
ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺳﻴﻨﻪ ی ﻗﺒﺮﺳﺘﻮﻧﻪ دﻳﮕﻪ
ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺑﺎغ ﻫﺮاﺳﻮن
ﻗﺪ ﻛﺸﻴﺪم ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻓﻮاره ی ﺧﻮن
اﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮو ﺑﺮﻧﻤﻴﮕﺮدم دوﺑﺎره
دﺳﺖ ﺑﺠﻨﺒﻮن ﻣﺮگ ﺧﺴﺘﻢ دﺳﺖ ﺑﺠﻨﺒﻮن
ﭘﻠﮏ ﻣﻴﺒﻨﺪم ﻣﻴﻮن ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺑﻰ اراده ام
دﺳﺘﺘﻮ دورم ﻧﮕﻬﺪار ﻣﻦ ﻳﻪ ﺷﻤﻊ رو ﺑﻪ ﺑﺎدم
ﻣﻦ ﻣﺜﻞ زﻳﺒﺎﻳﻰ ﺗﻮ از ﺳﺮ دﻧﻴﺎ زﻳﺎدم
ﻫﻢ ﺧﻮدم ﻣﺮدم ﻋﺰﻳﺰم ﻫﻢ ﻋﺰﻳﺰ از دﺳﺖ دادم
ﭼﺸﻢ وا ﻛﺮدم ﻛﻪ دﻧﻴﺎرو ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮارو ﺑﻪ اﺳﻤﻢ ﻛﺮده ﺑﻮدن
ﭼﻰ ﺑﮕﻢ ﺗﺎ ﺑﺎورت ﺷﻪ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﭼﻰ ﺑﮕﻢ وﻗﺘﻰ ﻃﻠﺴﻤﻢ ﻛﺮده ﺑﻮدن
درد داره اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺎﺳﻮز ﻳﻪ ﺷﻬﺮﻳﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ دﻟﺴﻮزی ﻧﺪارﻳﻢ درد داره
درد داره اﻳﻦ ﻛﻪ واﻳﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺧﻮد ﻣﺮگ از ﺗﻨﺖ رﺧﺖ ﻋﺰارو درﺑﻴﺎره
ﭘﻠﮏ ﻣﻴﺒﻨﺪم ﻣﻴﻮن ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺑﻰ اراده ام
دﺳﺘﺘﻮ دورم ﻧﮕﻬﺪار ﻣﻦ ﻳﻪ ﺷﻤﻊ رو ﺑﻪ ﺑﺎدم
ﻣﻦ ﻣﺜﻞ زﻳﺒﺎﻳﻰ ﺗﻮ از ﺳﺮ دﻧﻴﺎ زﻳﺎدم
ﻫﻢ ﺧﻮدم ﻣﺮدم ﻋﺰﻳﺰم ﻫﻢ ﻋﺰﻳﺰ از دﺳﺖ دادم
source