#image_title

وﻗﺘﻰ ﻛﻪ دﺳﺘﺎی ﺑﺎد
ﻗﻔﺲ ﻣﺮغ ﮔﺮﻓﺘﺎرو ﺷﻜﺴﺖ
ﺷﻮق ﭘﺮوازو ﻧﺪاﺷﺖ

وﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ
ﺧﺒﺮ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎرو ﻣﻰ دادن
ﻋﺸﻖ آوازو ﻧﺪاﺷﺖ

دﻳﮕﻪ آﺳﻤﻮن ﺑﺮاش
ﻓﺮﻗﻰ ﺑﺎ ﻗﻔﺲ ﻧﺪاﺷﺖ
واﺳﻪ ﭘﺮواز ﺑﻠﻨﺪ
ﺗﻮ ﭘﺮش ﻫﻮس ﻧﺪاﺷﺖ

ﺷﻮق ﭘﺮواز ﺗﻮی اﺑﺮا
ﺳﻮی ﺟﻨﮕﻠﺎی دور
دﻳﮕﻪ رﻓﺘﻪ از ﺧﻴﺎل
اون ﭘﺮﻧﺪه ﺻﺒﻮر

اﻣﺎ ﻟﺤﻈﻪ ای رﺳﻴﺪ
ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮﻳﺪن و رﻫﺎ ﺷﺪن
ﻣﻴﻮن ﺑﻴﻢ و اﻣﻴﺪ

ﻟﺤﻈﻪ ای ﻛﻪ ﭘﻨﺠﺮه
ﺑﻐﺾ دﻳﻮارو ﺷﻜﺴﺖ
ﻧﻘﺶ آﺳﻤﻮن ﺻﺎف
ﻣﻴﻮن ﭼﺸﺎش ﻧﺸﺴﺖ

ﻣﺮغ ﺧﺴﺘﻪ ﭘﺮ ﻛﺸﻴﺪ و
اﻓﻖ روﺷﻨﻮ دﻳﺪ
ﺗﻮ ﻫﻮای ﺗﺎزه دﺷﺖ
ﺑﻪ ﺳﺘﺎره ﻫﺎ رﺳﻴﺪ

ﻟﺤﻈﻪ ای ﭘﺎک و ﺑﺰرگ
دل ﺑﻪ درﻳﺎ زد و رﻓﺖ
ﺑﺎ ﻳﻪ ﭘﺮواز ﺑﻠﻨﺪ
ﺗﻦ ﺑﻪ ﺻﺤﺮا زد و رﻓﺖ

source

توسط basahang.ir