ﺑﺲ ﻛﻪ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺎ رو
ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺑﺎ ﻫﻤﻪ دﻧﻴﺎ ﻗﻬﺮم
ﻫﻴﭻ ﻛﻰ ﻳﺎدش ﻧﻤﻴﺎد ﻛﻰ ﺑﻮدﻳﻢ
ﻋﺎﺷﻖ ﺣﺎﻓﻈﻪ ی اﻳﻦ ﺷﻬﺮم
وﻗﺘﻰ ﮔﺮﻳﻪ م ﻣﻰ ﮔﻴﺮه ﻣﻰ ﺧﻨﺪم
ﻧﻤﻰ دوﻧﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﭼﻨﺪ ﭼﻨﺪم
زﻧﺪﮔﻰ ﻛﺮدﻧﻤﻮ ﻳﺎدم ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﺲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﺸﻮ ﺟﻮن ﻛﻨﺪم
ﻛﺠﺎﻳﻰ ﻛﺠﺎﻳﻰ دل ﺳﺎدم
ﺑﺒﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ روزی اﻓﺘﺎدم
ﺑﺒﻴﻦ زﻧﺪﮔﻴﻤﻮ…
ﻛﺠﺎﻳﻰ ﻳﻪ ﺷﺐ ﺣﺲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ
ﺷﺪم ﺷﻜﻞ ﻳﻪ ﺣﺴﺮت ﺧﺎﻟﻰ
ﺑﺒﻴﻦ زﻧﺪﮔﻴﻤﻮ…
ﻣﺜﻞ ﻛﺸﺘﻰ ﻛﻒ اﻗﻴﺎﻧﻮس
اﻧﮕﺎر از ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﭘﻨﻬﻮﻧﻢ
ﻫﻴﭻ ﻛﻰ ﮔﺮدن ﻧﻤﻰ ﮔﻴﺮه ﻣﺎ رو
ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺧﻮدی ﻣﻰ ﻣﻮﻧﻢ
آرزوﻫﺎﻣﻮ ﻧﺒﺮدم از ﻳﺎد
ﺗﺎ ﻧﺬارم ﺗﻮ دﻟﻢ ﺧﺎﻟﻰ ﺷﻪ
ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﻳﻪ روزی
ﺗﻮی ﻛﻮﭼﻪ ی ﻣﺎ ﻫﻢ ﻋﺮوﺳﻰ ﻣﻰ ﺷﻪ
ﻛﺠﺎﻳﻰ ﻛﺠﺎﻳﻰ دل ﺳﺎدم
ﺑﺒﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ روزی اﻓﺘﺎدم
ﺑﺒﻴﻦ زﻧﺪﮔﻴﻤﻮ…
ﻛﺠﺎﻳﻰ ﻳﻪ ﺷﺐ ﺣﺲ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ
ﺷﺪم ﺷﻜﻞ ﻳﻪ ﺣﺴﺮت ﺧﺎﻟﻰ
ﺑﺒﻴﻦ زﻧﺪﮔﻴﻤﻮ…
source