ﻣﻦ ﺑﺰرگ ﺷﺪم ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺳﻰ ﻣﻨﻮ
ﺷﺎﻳﺪم ﻣﻨﻮ ﻳﺎدﺗﻪ ﻫﻨﻮز
ﻣﻨﻤﻮ ﻫﻤﺒﺎزﻳﻪ ﺑﭽﮕﻴﺎت ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺑﺎزی ﻣﻴﻜﺮدﻳﻢ ﺷﺐ و روز
وﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﺪوﺋﻴﺪﻳﻢ ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻪ
ﺧﻴﻠﻰ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺗﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﺪوﺋﻰ
ﻛﻪ واﺳﻪ ﺧﻨﺪه اوردن رو ﻟﺒﺎت
ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﺑﺮﻧﺪم ﺗﻮﻳﻰ
ﺷﺎﻳﺪم ﻣﻨﻮ ﻳﺎدﺗﻪ ﻫﻨﻮز
ﻣﻨﻤﻮ ﻫﻤﺒﺎزﻳﻪ ﺑﭽﮕﻴﺎت ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ
ﺑﺎزی ﻣﻴﻜﺮدﻳﻢ ﺷﺐ و روز
وﻗﺘﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﺪوﺋﻴﺪﻳﻢ ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻪ
ﺧﻴﻠﻰ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﺗﻨﺪ ﺗﺮ ﺑﺪوﺋﻰ
ﻛﻪ واﺳﻪ ﺧﻨﺪه اوردن رو ﻟﺒﺎت
ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﺑﺮﻧﺪم ﺗﻮﻳﻰ
ﻣﻴﺪوﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻴﺸﻰ
اﻣﺎ ﺧﻮب ﻣﻴﺒﺎﺧﺘﻤﻮ ﻋﺎﻟﻤﻰ داﺷﺖ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎﺗﻢ ﭼﺸﻢ ﻣﻴﺬاﺷﺘﻢ آﺧﻪ ﺷﺒﺎ
ﭼﺸﻤﺎم از دوری ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻴﺬاﺷﺖ
ﻏﺮوﺑﺎ ﻛﻪ ﺑﺎزﻳﻤﻮن ﺗﻤﻮم ﻣﻴﺸﺪ
ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﻓﻘﻄ ﻫﻤﻴﻦ
ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ازم ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪن ﭼﺘﻪ
ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﻫﻴﭽﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮردم زﻣﻴﻦ
ﺑﺎز ﺑﻪ ﺷﻮق اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮدا ﭘﻴﺸﻤﻰ
ﻣﻴﺸﻤﺮدم ﻫﻤﻪ ﻟﺤﻀﻪ ﻟﺤﻀﻪ ﺷﻮ
راﺿﻰ ﺑﻮدم ﺣﺘﻰ وﻗﺘﻰ ﭘﻴﺸﻤﻰ
ﭼﺸﻢ ﺑﺬارم و ﺑﮕﻢ ﻗﺎﻳﻢ ﺑﺸﻮ
اﻣﺎ ﺧﻮب ﺣﺎﻟﺎ ﻛﺠﺎ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪی
ﻫﻤﺒﺎزﻳﺖ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻦ ﻣﮕﻪ ﻛﻰ ﺑﻮد
دﻳﮕﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪارم ﭼﺸﻢ ﺑﺬارم
آﺧﻪ آﺳﺘﻴﻨﺎی ﻣﻦ ﺧﻴﺲ ﻣﻴﺸﻪ وزد
اﻳﻨﻘﺪم ﭼﺸﻢ ﮔﺬﺷﺎﺗﻢ رو اﻳﻦ دﻳﻮار
داره ﮔﺌﻮﺷﻪ آﺟﺮ ﻫﺎش ﻣﻴﭙﺮه
اﮔﻪ ﺑﺮﻧﮕﺮدی ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻴﺸﻢ
ﻗﻠﺐ ﺗﻮ از اﻳﻦ دﻳﻮار ﻫﻢ ﺳﻨﮓ ﺗﺮه
دﻳﮕﻪ ﺑﺎزی ﺑﺴﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم
ﻛﺎش ﺑﺪوﻧﻰ ﺗﻮ دﻟﻢ ﭼﻪ دردﻳﻪ
دﻳﮕﻪ ﮔﻢ ﺷﺪم ﺗﻮ دﻧﻴﺎی ﺧﻮدم
اﮔﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﻨﻰ ﻧﺎﻣﺮدﻳﻪ
ﻧﻤﻴﮕﻢ ﺑﺪم ﻣﻴﺎد ﺑﺰرگ ﺷﺪﻳﻢ
ﻣﻦ ﻫﻨﻮزم اون دو ﺗﺎ رو دوﺳﺖ دارم
ﻫﻨﻮزم ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﻰ ﺑﭽﮕﻰ
ﻫﻨﻮزم ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﻫﻔﺖ ﺗﺎ دوﺳﺖ دارم
source