ﻟﺨﺘﻪ ﻟﺨﺘﻪ ﻟﺨﺘﻪ ﺧﻮن ﻣﻴﭽﻜﻪ از ﺟﻮن و ﺗﻨﻢ
ﺷﻌﻠﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﺷﻌﻠﻪ ور ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎی ﺑﺪﻧﻢ
ﺑﺲ ﻛﻪ ﭘﺎﻣﺎل ﺳﺘﻢ ﺷﺪ دل واﻣﻮﻧﺪه ی ﻣﻦ
ﻣﺚ ﺑﺎزوی ﻛﺘﮏ ﺧﻮرده ﻛﺒﻮده ﻛﻔﻨﻢ
آخ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻣﺮدم ﺑﺴﺘﻢ
آخ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻣﺮدم دادم
ﻳﺎد ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ ﺟﮕﺮم ﻣﻴﺴﻮزه
ﻳﺎد ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ ﻧﻔﺴﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه
ﻧﻔﺲ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻫﻠﺎک ﻧﻔﺴﺎﺗﻦ
ﻧﻔﺲ ﻣﺮﻏﺎی ﻛﻨﺞ ﻗﻔﺴﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه
آخ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻣﺮدم ﺑﺴﺘﻢ
آخ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻣﺮدم دادم
دﻳﮕﻪ ﻫﺮ ﺗﻨﮓ ﻏﺮوب اﻳﻦ دل ﻣﺠﻨﻮن ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ
ﻣﻴﮕﻪ اون ﻏﻤﺰه و اون ﻋﺸﻮه و اون ﺧﻨﺪه ﻛﺠﺎﺳﺖ
ﺗﻮ ﻛﻪ رﻓﺘﻰ ﭘﻰ ﻛﺎرت دل ﺑﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺮدم
ﻣﺜﻞ ﺑﺮﮔﺎی ﺧﺰون ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﺎد ﻫﻮاس
ﻣﺜﻞ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻏﺮوﺑﻢ ﺧﻔﻪ ام دﻟﮕﻴﺮم
از ﺧﻮدم از ﻫﻤﻪ از ﻋﺸﻖ از اﻧﺴﺎن ﺳﻴﺮم
وﻟﻰ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻳﺎد ﺗﻮ و ﺧﻨﺪه ی ﺗﻮ
ﻧﻔﺲ آﺧﺮﻣﻮ ﻣﻴﻜﺸﻢ و ﻣﻴﻤﻴﺮم
آخ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻣﺮدم ﺑﺴﺘﻢ
آخ ﭼﺮا دل ﺑﻪ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ی ﻣﺮدم دادم
source