ﺗﻮ آﺳﻤﻮن ﻣﻨﻰ زﻣﻴﻦ ﻧﺨﻮر وﻃﻨﻢ
از اﻳﻦ ﻫﻮا ﻛﻪ ﺗﻮﻳﻰ ﭼﮕﻮﻧﻪ دل ﺑﻜﻨﻢ
ﺗﻮ را ﻛﻪ ﺑﻮد ﻣﻨﻰ و در وﺟﻮد ﻣﻨﻰ
و ﺗﺎر و ﭘﻮد ﻣﻨﻰ ﭼﺮا ﺻﺪا ﻧﺰﻧﻢ
ﺗﻮ ﻣﺎدری و ﭘﺪر ﭼﻪ در ﺧﻄﺮ ﭼﻪ ﺣﺬر
ﻣﺮا ﻣﺒﺎد ﺳﻔﺮ از اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻏﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ زﺧﻢ و ﻣﺮﻫﻢ ﺗﻮ
ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻢ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎران
وﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻢ و اﻳﻦ اﮔﺮ ﮔﻨﺎه ﻣﻦ اﺳﺖ
ﺑﺪان ﻫﻤﻴﺸﻪ وﻃﻦ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه ﻣﻦ اﺳﺖ
ﻣﻦ ﺗﻮ آﻏﻮش ﺗﻮ ﺑﺰرگ ﺷﺪم
ﺟﺎی اﺷﻜﺎم رو ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎی ﺗﻮ
ﺑﻐﻠﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻮب ﺑﺸﻰ
ﺣﺎﻟﺎ ﻛﻪ ﺑﻐﺾ ﺗﻮ ﺻﺪای ﺗﻮئه
source