لحظه‌ای که هنوز هم در تاریخ به یادگار مانده همان انگشتانِ محکم و استوار «سحر امامی» که بالا آمد و پرچم غیرت و ایستادگی بانوان ایران و اهالی رسانه را به اهتزاز درآورد. اما بغض و اندوهِ بشیری روابط عمومی معاونت سیاسی هنوز اجازه نمی‌دهد طبقه به طبقه ساختمان شیشه‌ای برود و روایتِ آن روز تلخ را بیان کند.
به همین خاطر در همان طبقه اول باقی می‌ماند. جایی که استودیوی شبکه خبر و همان صدایِ مقاومِ سحر امامی بلند شده است. اما از همان جا، حکایت 5 اصابتِ موشک و بمب آن روز را این‌طور روایت می‌کند: هرکدام به طرفی آمدند و از دفتر رئیس صداوسیما (پیمان جبلی) تا ساختمان خبر و تحریریه و بقیه موارد را نشانه گرفتند.
اما آیا اینجا موشک تولید می‌شود یا به امورِ نظامی مشغول است یا کار رسانه‌ای و خبری؟ به تعبیرِ بشیری اینجا همه با قلم و خودکار و کاغذ و دوربین مواجه‌اند. اما این حمله نتوانست برنامه‌های رسانه را مختل کند و از همان لحظه ابتدایی کار با انتقال به استودیوی تجهیز شده‌ی دیگری ادامه پیدا کرد.
پیمان جبلی رئیس صداوسیما هم به جمع خبرنگاران ملحق می‌شود و و برای همراهی و اعلام همبستگی اعضای خانواده رسانه با صداوسیما تشکر و قدردانی می‌کند. او تأکید دارد که که این حمله، عزم رسانه‌های ایران را برای انجام مسئولیت تاریخی‌شان در این برهه حساس، دوچندان کرده است.
جبلی همچنین به این نکته اشاره کرد: موشک‌ها آمدند و رفتند اما میکروفون‌های ما همچنان روشن است
اما هنوز هم نمی‌توان وارد ساختمان شیشه‌ای شد و همه طبقات را بازدید کرد. باید در همان طبقه اول باقی ماند همان‌جایی که بچه‌های خبر بودند و سحر امامی خبر را آن‌طور رسا و حماسی خواند.
در کنار رئیس صداوسیما و حسین قرایی مدیرکل روابط عمومی صداوسیما، روابط عمومی معاونت سیاسی طوری روایت می‌کند که گویی همین الان اتفاق افتاده است. چون هنوز بغض امانش نمی‌دهد. او به ما می‌گوید: ما اینجا قلم و کاغذ و دوربین داریم و کار رسانه‌ای می‌کنیم و دشمن روی چه منطق و اصولی ما را موشک‌باران می‌کند؟
و این‌گونه شد که به شکل ناجوانمردانه مورد حمله قرار گرفتیم. طبقه چهارم شهید نیما رجب‌پور خودش را به پایین می‌رساند اما به جهت ترکش‌های زیاد و جراحات بسیار، در بیمارستان به شهادت می‌رسد. دو موشک را به دفتر آقای جبلی می‌زند و سه تای دیگر بخش‌های دیگر مورد هدف قرار می‌گیرند.
به روایت بشیری روابط عمومی معاونت سیاسی صداوسیما همان زمان که سحر امامی مشغول اعلام خبر تجاوز رژیم صهیونیستی به رسانه ملی بود یک موشک به طبقه دوم می‌رسد و موج انفجار آنقدر زیاد بود که استودیو را به لرزه درمی‌آورد. بچه‌های تحریریه و خبر از سمت چپ خارج می‌شوند و هومن خلیلی در استودیو می‌ماند و آخرین نفری است که از استودیو خارج می‌شود.
پیمان جبلی در ادامه توضیحات خودش به این نکته هم اشاره می‌کند: این ساختمان دوباره و بهتر از قبل بازسازی می‌شود. اما آنچه ماندنی است و قوی‌تر هم شده روحیه همکاران ما در رسانه ملّی است و نشانه آن اعلام همبستگی جامعه رسانه‌ای با شعار «ما هم خبرنگار صداوسیما هستیم» است.
او در پاسخ به سؤال خبرنگار تسنیم نسبت به ادعای رژیم صهیونی که گفته بود صداوسیما کار نظامی می‌کند، افزود: برای اولین بار نیست این ادعاهای مضحک را می‌شنویم. همان زمانی که این ادعا را نسبت به بیمارستان‌های غزه داشتند و چندین بار آنها را مورد بمباران قرار دادند. بسیاری از بیمارستان‌ها را اشغال کردند. برخی از بیمارستان‌ها را با خاک یکسان کردند. با این بهانه که کار نظامی می‌کنند دست به خیلی از جنایات زده‌اند. همه دنیا شاهد دروغ‌گویی و وقاحت‌شان بودند. ما اینجا به غیر از قلم، کاغذ، دوربین و میکروفون چیز دیگری نداریم و این سلاح ماست. البته حتماً خطر اعلام و بیان حقیقت‌ها و واقعیت‌ها و بصیرت‌افزایی کمتر از موشک نیست.
جبلی در پایان صحبت‌هایش به این نکته هم اشاره کرد: ما سناریوهای مختلفی را در ذهن داشتیم اما هیچ‌کدام اتفاق نیفتاد و فکر نمی‌کردیم هنگام پخش زنده گوینده در هنگام پخش زنده را هدف قرار دهد. البته از قبل استودیوی جایگزین را تجهیز کرده بودویم تا به محض اتفاق قریب الوقوعی بتوانیم آن را عوض کنیم. اما با این اتفاق، یک برگ تاریک و سیاه دیگری از جنایات رژیم صهیونیستی در تاریخ به ثبت رسید.
تصاویر دیگر را در ادامه ببینید:
انتهای پیام/
source