ﻣﻦ آن ﺻﺒﺤﻢ ﻣﻦ آن ﺻﺒﺤﻢ
ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺎﻫﺎن ﭼﻮ آﺗﺶ در ﺷﺐ اﻓﺘﺎدم
ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺎ ای ﭼﺸﻢ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ
ﻛﻪ ﺧﻮرﺷﻴﺪی ﻋﺠﺐ زادم
ز ﻫﺮ ﭼﺎک ﻛﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻢ ﭼﺮاﻏﻰ ﺗﺎزه ﻣﻴﺘﺎﺑﺪ
ز ﻫﺮ ﭼﺎک ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﻢ ﭼﺮاﻏﻰ ﺗﺎزه ﻣﻴﺘﺎﺑﺪ
ﻛﻪ در ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺧﻮد آذرﺧﺶ آﺳﺎ در اﻓﺘﺎدم
ﻛﻪ در ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺧﻮد آذرﺧﺶ آﺳﺎ در اﻓﺘﺎدم
ﭼﻮ از ﻫﺮ ذره ی ﻣﻦ آﻓﺘﺎﺑﻰ ﻧﻮ ﺑﻪ ﭼﺮخ آﻣﺪ
ﺑﻪ ﭼﺮخ آﻣﺪ ﺑﻪ ﭼﺮخ آﻣﺪ
ﭼﻪ ﺑﺎک ﭼﻪ ﺑﺎک ﭼﻪ ﺑﺎک از آﺗﺶ دوران
ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد ﺑﺮ ﺑﺎدم
ﺗﻨﻢ اﻓﺘﺎده ﺧﻮﻧﻴﻦ زﻳﺮ اﻳﻦ آوار ﺷﺐ اﻣﺎ
دری زﻳﻦ دﺧﻤﻪ ﺳﻮی ﺧﺎﻧﻪ ی ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺑﮕﺸﺎدم
اﻟﺎ ای ﺻﺒﺢ آزادی اﻟﺎ ای ﺻﺒﺢ آزادی
ﺑﻪ ﻳﺎدور در آن ﺷﺎدی
ﻛﺰ اﻳﻦ ﺷﺐ ﻫﺎی ﻧﺎﺑﺎور ﻣﻨﺖ آواز ﻣﻴﺪادم
ﺳﺰد ﻛﺰ ﺧﻮن ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻰ ﺑﺮرد ﻟﻌﻞ ﭘﻴﺮوزت
ﺳﺰد ﻛﺰ ﺧﻮن ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻰ ﺑﺮرد ﻟﻌﻞ ﭘﻴﺮوزت
ﻛﻪ ﻣﻦ در درج دل ﻣﻬﺮی ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﻧﻨﻬﺎدم
ﺑﻪ ﺳﺰد ﻛﺰ ﺧﻮن ﻣﻦ ﻧﻘﺸﻰ ﺑﺮرد ﻟﻌﻞ ﭘﻴﺮوزت
ﺑﻪ ﺟﺰ دام ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﻛﻪ آرام دل ﺳﺎﻳﻪ ﺳﺖ
ﺑﻪ ﺟﺰ دام ﺳﺮ زﻟﻔﺖ ﻛﻪ آرام دل ﺳﺎﻳﻪ ﺳﺖ
ﺑﻪ ﺑﻨﺪی ﺗﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ﻫﺮﮔﺰ ﺟﺎن آزادم
source