در فرازی از این دعای شریف می‌خوانیم: «اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِیهِ الْآمَالُ»؛ یعنی بدرود ای ماهی که در آن، آرزوها نزدیک است. این بخش از دعا بیان‌گر آن است که ماه رمضان نه‌تنها فرصتی برای انجام عبادات و کسب ثواب است، بلکه زمان مناسبی برای تجدید ایمان و تقویت امیدها به شمار می‌آید. در سایه دعا و نیایش، مؤمنان به‌دنبال برآورده شدن آمال خود، همچون مغفرت، رحمت و نزدیک‌تر شدن به خدا هستند.
در واقع باید گفت آمال و آرزوی فرد مؤمن تفاوت بسیاری با آمال دنیوی سایرین دارد؛ زیرا اساس این آرزوها بر پایه ایمان، معنویت و ارتباط با خداوند بنا شده است. مؤمنان در زندگی خود به‌دنبال کمالات اخلاقی و روحانی هستند و آرزوهایشان فراتر از خواسته‌های مادی و دنیوی است. برای آن‌ها، نزدیک شدن به خدا، کسب معرفت و انجام اعمال نیکو، اهداف اصلی محسوب می‌شود. به همین دلیل، آرزوهای آنان به‌ویژه در ماه رمضان، زمان خاصی برای تقویت ارتباط با خدا و ارتقاء روحیه معنوی به شمار می‌رود.
در مقابل، آمال دنیوی دیگران غالباً محدود به خواسته‌های مادی و دنیاگرایانه است. بسیاری از افراد ممکن است به‌دنبال ثروت، مقام، شهرت یا لذت‌های زودگذر باشند و زندگی خود را فقط در این چارچوب محدود کنند. این در حالی است که مؤمنان به‌دنبال احساس رضایت از زندگی، خدمت به دیگران و ایجاد تغییرات مثبت در جامعه هستند. به این ترتیب، تفاوت‌های عمیق و بنیادینی در نوع آرزوها و آمال وجود دارد که نشان‌دهندۀ نگرش کلی مؤمنان به زندگی و هدف‌های بالاتر آن‌هاست.
انتهای پیام/
source