ﻛﺎری ﻛﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻤﻮ ول ﻛﺮدم
دوﺳﺘﻴﺎی ﺑﻰ ﺧﻮدو ﺑﺎﻃﻞ ﻛﺮدم
ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم و ﺣﺲ ﻛﺮدم
وﻗﺘﺸﻪ ﺑﺎز ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺑﺮﮔﺮدم
ﻣﺚ ﻳﻪ ﻛﺸﺘﻰ ﺑﺪون ﻟﻨﮕﺮ
ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮاد دل ﺑﻜﻨﻪ از ﺑﻨﺪر
ﻣﺚ آﺗﻴﺶ زﻳﺮ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ
دﻟﻮ ﺑﻪ درﻳﺎ زدم آﺧﺮ ﺳﺮ
ﺑﺎﻳﺪ رﻓﻴﻖ آرزوﻫﺎم ﺑﺎﺷﻢ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﻧﻢ اون ﻛﻪ ﻣﻰ ﺧﻮام ﺑﺎﺷﻢ
دﻳﮕﻪ ﺑﺴﻪ ﭘﺎ ﭘﺲ ﻛﺸﻴﺪن ﺑﺴﻪ
دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ دﺳﺖ ﺑﺬارم روی زاﻧﻮم ﭘﺎ ﺷﻢ
وﻗﺘﻰ ﻋﻤﺮت ﺑﺎ ﺣﺴﺮت
ﻳﺎ از روی ﻋﺎدت
از دﺳﺘﺖ راﺣﺖ ﻣﻰ ره
واﺳﻪ ﻛﻢ ﻧﻴﺎوردن
ﺣﺘﻰ ﻓﻜﺮ ﺑﺮدن
ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺖ ﺟﺮات ﻣﻰ ده
ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻪ روز ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻰ
ﺗﻪ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ
زﻧﺪﮔﻰ روﻳﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﻪ
ﻣﻦ ﻣﻰ ﺳﺎزم دﻧﻴﺎﻳﻰ
ﮔﺮم و ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﻰ
ﻛﻪ ﭘﺮ از زﻳﺒﺎﻳﻰ ﺑﺎﺷﻪ
source