دﻟﺎ از دﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻮم ز آه و ﻧﺎﻟﻪ ی ﺧﻮد در ﻓﻐﻮﻧﻢ
ﺷﻮان ﺗﺎر از درد ﺟﺪاﻳﻰ ﻛﺮه ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻐﺰ اﺳﺘﺨﻮﻧﻢ
ﻋﺰﻳﺰون از ﻏﻢ و درد ﺟﺪاﻳﻰ
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻮﻧﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪه روﺷﻨﺎﻳﻰ
ﻓﻠﮏ ﻛﻰ ﺑﺸﻨﻮه آه و ﻓﻐﻮﻧﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮔﺮدش زﻧﻪ آﺗﺶ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻮم
ﻳﮏ ﻋﻤﺮی ﺑﮕﺬروﻧﻢ ﺑﺎ ﻏﻢ و درد. ﺧﺪا ﺑﺎ ﻏﻢ و درد
ﺑﻪ ﻛﺎم دل ﻧﮕﺮده آﺳﻤﻮﻧﻢ
ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ دﻟﻢ دﻳﻮوﻧﻪ ی ﻛﻴﺴﺖ
ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ دﻟﻢ دﻳﻮوﻧﻪ ﻛﻴﺴﺖ دوﺳﺖ
اﺳﻴﺮ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺴﺘﻮﻧﻪ ی ﻛﻴﺴﺖ
آخ ﻧﻤﻴﺪوﻧﻢ دل ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ی ﻣﺎ ﻛﺠﺎ ﻣﻴﮕﺮدد و در ﺧﻮﻧﻪ ی ﻛﻴﺴﺖ
ﻣﻮ ﻛﺰ ﺳﻮﺗﻪ دﻟﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ
ﻣﻮ ﻛﺰ ﺑﻰ ﺣﺎﺻﻠﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻠﺒﻠﺎن ﺑﺎ ﮔﻞ ﺑﻨﺎﻟﻨﺪ ﻣﻮ ﻛﻪ دور از ﮔﻠﺎﻧﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ
ﻧﺼﻴﺐ ﻛﺲ ﻧﺒﻰ درد دل ﻣﺎ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎره ﻏﻢ ﺑﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺎ ای ﻳﺎرم
ﻛﺴﻰ ﺑﻮ از ﻏﻢ و دردم ﺧﺒﺮدار ﻛﻪ داره ﻣﺸﻜﻠﻰ ﭼﻮن ﻣﺸﻜﻞ ﻣﺎ
دﻟﻰ دﻳﺮم ﻛﻪ ﺑﻬﺒﻮدش ﻧﻤﻰ ﺑﻮ
ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺳﻮدش ﻧﻤﻰ ﺑﻮ
ﺑﻪ ﺑﺎدش ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻧﺶ ﻣﻴﺒﺮد ﺑﺎد ﺑﺮ آﺗﺶ ﻣﻴﻨﻬﻢ دودش ﻧﻤﻰ ﺑﻮ
ﺑﻮد درد ﻣﻮ و درﻣﻮﻧﻢ از دوﺳﺖ
ﺑﻮد وﺻﻞ ﻣﻮ و ﻫﺠﺮوﻧﻢ از دوﺳﺖ
اﮔﻪ ﻗﺼﺎﺑﻢ از ﺗﻦ واﻛﺮه ﭘﻮﺳﺖ ﺟﺪا ﻫﺮﮔﺰ ﻧﮕﺮده ﺟﻮﻧﻢ از دوﺳﺖ
ﻣﺎ آن آزرده ﺑﻰ ﺧﺎﻧﻤﻮﻧﻢ ﻣﻮ آن ﻣﺤﻨﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﺳﺨﺖ ﺟﻮﻧﻮم
ﻣﻮ آن ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺧﺎرم در ﺑﻴﺎﺑﻮن ﻛﻪ ﻫﺮ ﺑﺎدی وزه ﭘﻴﺸﺶ دووﻧﻢ
ﺑﻪ ﺻﺤﺮا ﺑﻨﮕﺮم ﺻﺤﺮا ﺗﻪ ﺑﻴﻨﻢ
ﺑﻪ درﻳﺎ ﺑﻨﮕﺮم درﻳﺎ ﺗﻪ وﻳﻨﻢ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﻨﮕﺮم ﻛﻮه و در و دﺷﺖ ﻧﺸﺎن از ﻗﺎﻣﺖ رﻋﻨﺎ ﺗﻪ وﻳﻨﻢ
ﻣﻮ ﻛﻪ اﻓﺴﺮده ﺣﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ
ﺷﻜﺴﺘﻪ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ
ﻫﻤﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻓﻠﺎﻧﻰ ﻧﺎﻟﻪ ﻛﻢ ﻛﻦ ﺗﻪ آﻳﻰ در ﺧﻴﺎﻟﻢ ﭼﻮن ﻧﻨﺎﻟﻢ
ﺑﻪ آﻫﻰ ﮔﻨﺒﺪ ﺧﻀﺮا ﺑﺴﻮﺟﻢ
ﻓﻠﮏ را ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﺴﻮﺟﻢ
ﺑﺴﻮﺟﻢ ار ﻧﻪ ﻛﺎرم را ﺑﺴﺎﺟﻰ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ﺑﺴﺎﺟﻰ ﻳﺎ ﺑﺴﻮﺟﻢ
ﻏﻢ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻴﺎﺑﻮن ﭘﺮورم ﻛﺮد
ﻫﻮای ﺑﺨﺖ ﺑﻰ ﺑﺎل و ﭘﺮم ﻛﺮد
ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻰ ﺻﺒﻮری ﻛﻦ ﺻﺒﻮری ﺻﺒﻮری ﻃﺮﻓﻪ ﺧﺎﻛﻰ ﺑﺮ ﺳﺮم ﻛﺮد
source